شهید عزیز ایزدی

بسم رب الشهداء و الصدقین

بار دیگر شهیدی از تبار هابیلیان به ندای حق لبیک گفت و به سوی رب خود شتافت تا شاید ما خفتگان تاریخ بیدار شویم و حرکت و موجی در ما به وجود   بیاید .

شهید عزیز ایزدی در خانواده ای فقیر و مذهبی به دنیا آمد . دوران شش ساله کودکی را با مرگ پدر با سختی به سرپرسنی مادر فداکارش طی کرد و دبستان روستا وارد شد و مقطع ابتدایی را با زحمت مادر فداکارش به پایان رساند و به دلیل اینکه مادر ایشان قادر به کار کردن نبود شهید تحصیل را کنار گذاشت و به شغل کشاورزی و کارگری مشغول شد و مادر را در تامین مخارج زندگی یاری می داد و بعد از آن به خرامه مهاجرت کردند و در خرامه ساکن شدند و در آن جا به کارگری مشغول شدند تا اینکه در تاریخ ۱۸/۸/۱۳۷۲ جهت خدمت وارد سپاه شد و به عنوان پاسدار وظیفه پس از گذراندن دوران آموزشی ، به منطقه سردشت منتقل گشت که در تاریخ ۱۰/۲/۱۳۷۳ به طرز وحشتناکی در حالی که هر دو پای ایشان در اثر انفجار مین قطع شده بود و تا آخرین لحظه از پایگاه و موقعیت جنگی خود در برابر منافقین و ضد انقلاب دفاع می کرد به محاصره در آمد و بر اثر انفجار مین به شهادت رسید .

خصوصیات شهید عزیز ایزدی :

با افراد خانواده و مردم با مهربانی و اخلاق پسندیده برخورد می کرد . اغلب اوقات ساکت بود و بیهوده حرف نمی زد و همه افرار خانه او را دوست داشتند . در مراسمات مذهبی مثل نماز جمعه ، نماز حماعت و راهپیمایی ها شرکت فعال داشت . نمازش هیچ گاه ترک نمی شد . جوانان و نوجوانان را دوست داشت و آن ها را به اقامه نماز سفارش می کرد . آرزوی شهادت را همیشه در نماز ها در غالب دعا از خداوند می طلبید و می گفت شهادت مثل جرعه آبی خنک و گواراست که انسان می نوشد و همه کس لیاقت نوشیدن چنین آبی را ندارد .

ایشان به انقلاب و نظام اسلامی ایران بسیار زیاد افتخار می کردند و به امام خمینی (ره) علاقه زیادی داشتند .

پیام خانواده و مادر شهید :

جوانان و مردم ما به خون شهدا احترام بگذارند و به خاطر خون آن ها که برای    آن ها ریخته شده است از این انقلاب پشتیبانی و دفاع کنند و راه آن ها را ادامه دهند تا خون شهدا پایمال نشود .

والسلام

روحش شاد و راهش مستدام

از طرف خانواده و مادر شهید – تابستان ۱۳۷۸